Na Mij De Horizon
Ooit zal men mijn leven zijn vergeten,
mijn naam niet langer over de intercom,
mijn naam niet langer over de intercom,
voor eeuwig een einde aan hopeloze veten,
en dan die moed: na mij de horizon.
Dat ik zo hield van steelse blikken,
een woest verwijt een verademing vond,
en in menige zin dreigde te stikken,
omdat ik niet de juiste taal verstond.
Dat ik zo zong om de nacht te lezen,
vooruitlopend op de verwachte kou,
dat al mijn talenten waren bewezen,
alleen de uitvoering: hoe zat dat nou?
Ooit zal men mijn leven zijn vergeten,
mijn naam niet langer over de intercom,
voor eeuwig een einde aan hopeloze veten,
en dan die moed: na mij de horizon.
( 1995 )
( 1995 )