Vormbehoud ( rock-'n-roll )
In de vorm van mijn leven
dacht ik het eerst te slopen,
op niets meer te hoeven hopen,
alles was me om het even.
Maar ergens vergat ik te groeien,
hield ik de houding van een kind
dat zich buigt over een dode, blind
voor de hel naar de dood te bloeien.
Meer dan heimwee tellen nu de jaren,
die deels door drank gekleurde gloed
- iets wat geen ziekenfonds nog vergoedt -
van nakende herfsten, grijzende haren.
Met open ogen door de storm
die ieder landschap verminkt;
ik ken iemand die zich bedrinkt
bij de gedachte aan verlies - van vorm.
( 1995 )