Al zolang de zon zich de zee in denkt
is de dood naar de nacht gedragen
zoals nu: een laatste geeuw, en kijk hij wenkt,
toch niet naar u, met al uw vragen?
Al zolang de continenten drijven
is zijn beschermengel de oceaan,
op wiens golven zij de liefde bedrijven,
iedere schemer, iedere nacht, ver, ver bij u vandaan.
Al zolang de zon zich de zee in denkt
is de dood naar de nacht gedragen
zoals nu: een laatste golfslag, en kijk hij wenkt,
en hij wikt en weegt - het is nauwelijks te verdragen...
( 1993 )
en hij wikt en weegt - het is nauwelijks te verdragen...
( 1993 )