De Onbeperkte Schaal Van Verdriet
Nog weiger ik dit wonder te vergeten:
van de onbeperkte schaal van verdriet
meerdere malen rauw te hebben gegeten
wat een adelaar voor me achterliet.
Van menige levenstaak zelf ontheven
zocht ik hongerig naar andere pracht;
die vond ik waar de adelaars leven,
achter de bergen, in de onnozele nacht.
Vermoeid lag het land aan hun nesten,
in dromen gewikkeld, door niets verstoord;
achterstallig onweer vanuit het westen
wiste de weg omhoog - droop het koor
dat nog zong van een wachtende schaal,
een verborgen maaltijd, met vragen bespoten;
zo stilde ik de honger: een uitgelekt maal
in een nest dat me zat - als gegoten.
Nog weiger ik dit wonder te vergeten:
van de onbeperkte schaal van verdriet
meerdere malen rauw te hebben gegeten
wat een adelaar voor me achterliet.
( 1991 )