Het Hoogste Streven
Op uw rivier nog eens te mogen drijven,
voortbewogen door de herinnering
aan een niet aflatende plundering
van de gronden van de geest - ze in te lijven
in het verstomde rijk van verwondering,
dat ondanks de vervreemding toch ontstond,
licht en donker verpleegde, ze verbond
tot een eenheid - borg voor verandering.
Dat uw rivier mijn beloning mag zijn,
de nooit afgehaalde prijs voor een leven
dat werd opgejaagd door beelden van pijn
die de meest vaste hand nog doen beven:
niet op tijd te zijn voor de enige trein
die altijd doorrijdt: het hoogste streven.
( 1994 )